Het verhaal van Harry

“Ik voelde me al langere tijd alleen. Mijn vrouw is overleden, de kinderen hebben hun eigen leven en ik ben met pensioen. Ik was altijd al erg op mezelf en nooit zo van de hechte vriendschappen, maar het leek me wel fijn om regelmatig telefonisch contact met iemand te hebben. Ik las over het Aandachtcentrum en meldde me per e-mail aan, zodat ik gebeld zou worden. 

Ik ben niet zo’n prater, maar langzaam ontstond er een contact waarbinnen ik me steeds meer openstelde. Ik werd iedere twee weken gebeld door een vriendelijke mevrouw die oprechte belangstelling in me toonde en me helemaal niets opdrong. Ik voelde dat ik mocht zijn wie ik ben en mijn eigen tempo kon bepalen. En toen ik een keer aangaf dat ik het zo vervelend vind om alleen te eten, wees zij me op Resto VanHarte.
Ik aarzelde wel even hoor, maar die mevrouw zou me kort erna bellen om te horen hoe het bevallen was. Door dat duwtje in mijn rug ging ik dus toch en het bleek een schot in de roos. Ik leerde hier nieuwe mensen kennen die ook het nodige hebben meegemaakt.
De onderlinge herkenning is heel fijn en ook al ben ik zeker niet nadrukkelijk aanwezig, ik merk dat ik deel uitmaak van een groter geheel en dat doet me goed.”